امروز روز مبارکی است. عید خجسته‌ایست. روز میلاد نور، وزیدن نسیم حیات، باریدن باران رحمت. بیایید دل‌هامان را خانه تکانی کنیم. غبار دنیانگری و تاریک پسندی را از دریچه چشم‌ها برگیریم و پرده‌های سپید عفاف و حیای فاطمه زهرا(س) بر آن بیاویزیم. 20 جمادی‌الثانی روز میلاد بزرگ بانوی جهان اسلام است؛ به همین مناسبت به مختصری از زندگی نامه این حضرت می‌پردازیم:
حضرت فاطمه زهرا(س)، دختر گرامی پیامبر اکرم(ص) و خدیجه کبری، چهارمین دختر پیامبر اسلام(ص) است. بیشتر مورّخان شیعه و سنّی، ولادت با سعادت آن حضرت را در بیستم جمادی‌الثّانی سال پنجم بعثت در مکّه مکرّمه می‌دانند. برخی سال سوم و برخی سال دوم بعثت را ذکر کرده‌اند.
یک مورّخ و محدّث سنّی، ولادت آن بانو را در سال اوّل بعثت دانسته است.
بدیهی است روشن ساختن زاد روز یا سالروز درگذشت شخصیّت‌های بزرگ تاریخ هرچند که از نظر تاریخی و تحقیقی باارزش و قابل بحث است، امّا از نظر تحلیل شخصیّت چندان مهم به نظر نمی‌رسد. آنچه مهّم و سرنوشت ساز است نقش آنان در سرنوشت انسان و تاریخ می‌باشد.
دوران کودکی
پرورش زهرا(س) در کنار پدرش رسول خدا و در خانه نبوّت بود، خانه‌ای که محلّ نزول وحی و آیه‌های قرآن است. آنجا که نخستین گروه از مسلمانان به یکتایی خدا ایمان آوردند و بر ایمان خویش استوار ماندند. آن سالها در سراسر عربستان و همه جهان، این تنها خانه‌ای بود که چنین بانگی از آن برمی‌خاست: اللّه اکبر.
و زهرا تنها دختر خردسال مکّه بود که چنین جنب و جوشی را در کنار خود می‌دید.
القاب حضرت
زهرا، صدّیقه، طاهره، مبارکه، زکیّه، راضیه، مرضیّه، محدثَّه، بتول، مهدیه، عارفه، تقیه، حبیبه، حرّه، کریمه، عالیه، حورا، حوریه، منصوره، رشیده، رضیه، ریحانه، عزیزه، زهره، ساجده، سعیده، صادقه، صدوقه، طیبه، وحیده، معصومه، انسیه، علیمه، مؤمنه، مبارکه، بتول و لقب‌های دیگر، از جمله القابی هستند که محدثان اسلامی، برای دختر پیغمبر نوشته‌اند. از این جمله لقب زهرا از شهرت بیشتری برخوردار است، و گاه با عنوان (فاطمه زهرا) و یا بصورت ترکیب عربی (فاطمهُ الزَّهراء). زهرا که در تداول بیشتر بجای نام او بکار می‌رود در لغت(به معنی) درخشنده، روشن و مرادف‌هایی از این گونه‌است و این لقب از هر جهت برازنده این بانوست.او چهره درخشان زن مسلمان، فروغ تابناک (تابان) معرفت و نمونه روشن پرهیزگاری و خداپرستی است.
نامگذاری فاطمه(س)
در کتاب‌های شیعه و سنی روایتی می‌بینیم که پیغمبر فرمود او را فاطمه نامیدند، چون خود و شیعیان او از آتش دوزخ بریده‌اند. قتال نیشابوری ضمن حدیثی از امام صادق (ع)آورده است که چون از بدی‌ها بریده شد او را فاطمه نامیدهاند.
برای مطالعه بیشتر به ادامه مطلب مراجعه نمایید.
